Sanktuarium Macierzyństwa Najświętszej Marii Panny w Dziekanowicach

Kalwaria Pacławska

W drugiej połowie XVII w. Aleksander Maksymilian Fredro wybudował Kalwarię Pacławską, na terenach górzystych przypominających topografię Jerozolimy. W 1668 roku przybyli tu franciszkanie. Niedługo potem zmarł Aleksander Maksymilian Fredro, po jego śmierci dzieło  przejął  Szczepan Józef. Drewnicki szlachcic osiadł w Krakowie jako tercjarz franciszkański, cały swój majątek przeznaczył na rzecz  klasztoru. Zakonnicy przystąpili do budowy murowanego kościoła i klasztoru oraz wzbogacenia „Dróżek Kalwaryjskich”. Budowa kościoła zakończona została w 1775 r. Wybudowano również 41 kaplic przy których są odprawiane „Dróżki do Pana Jezusa i Matki Najświętszej”. Kaplice rozlokowane są w okolicach dwóch wyniosłych wzniesień, noszą one nazwy golgota oraz Góra Oliwna. Przecina je dolina, która ma obrazować Dolinę Jozafata w niej płynie rzeka Wiar. Spośród wielu uroczystości religijnych obchodzonych w Kalwarii Pacławskiej poza Misterium Męki Pańskiej, na szczególną uwagę zasługuje trwający pięć dni 11- 15 sierpnia odpust Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Uroczystości rozpoczynają się procesją z figurką Matki Bożej, niezwykłej rzeźby z prawdziwymi włosami. W bocznym ołtarzu kościoła znajduje się Cudowny Obraz Matki Bożej Kalwaryjskiej, przeniesiony w 1679 roku z Kamienia Poddskiego. Przedstawia on Matkę Bożą jako Królową siedzącą na obłokach z berłem w prawej i Dzieciątkiem Jezus na lewej ręce. Matka Boża wraz z Dzieciątkiem ma odsłonięte prawe ucho, stąd pielgrzymi nazywają ją Matką Bożą Słuchającą. W roku 1882 Cudowny  Obraz został koronowany zaś papież Klemens X nadał pielgrzymom przybywającym  do Kalwarii Pacławskiej odpusty Ziemi Świętej. Turcy po splądrowaniu kościoła Franciszkanów w Kamieńcu Podlaskim (1672 r.) wrzucili znaleziony tam Wizerunek Matki Bożej do rzeki. Niedługo potem pewien pobożny starzec ujrzał Maryję, która kazała mu przynieść obraz do Kalwarii Pacławskiej. Zmęczony podróżą mężczyzna zatrzymał się na noc w Samborze. Obraz ukrył w skrzyni  na której sypiał syn gospodarzy udzielających mu gościny. Nocą jej wieko trzykrotnie samo się podniosło, zrzucając chłopca. W końcu poirytowani gospodarze postanowili zajrzeć do wnętrza. Jakież było ich zdziwienie, gdy ujrzeli obraz, od którego biła cudowna jasność. Wieść o tym wydarzeniu rozniosła się po okolicy, a mieszkańcy Sambora nalegali, by staruszek pozostawił u nich obraz. On jednak przekonał ich, że musi wypełnić obietnicę daną Maryi. Ostatecznie Wizerunek odprowadzono do Kalwarii Pacławskiej w uroczystej procesji. Wyraz twarzy Jezusa i Maryi wskazujące że słuchają wiernych z uwagą i w skupieniu, a przybywa ich tu około 400 tys. Rocznie. Potwierdzają to słowa potników, tu czują bliskość Matki Bożej i wierzą że Ona naprawdę ich słucha swoim odsłoniętym uchem. W czasie wojny, franciszkanie w trosce o bezpieczeństwo Obrazu ukrywali  go pod Lwowem w Czyżkach, w Jaśle i Krakowie do Kalwarii Pacławskiej powrócił w 1945 r. Formy budowli kalwaryjskich są bardzo proste, w stylu klasycznym z elementami neogotyckimi i neobarokowymi. We wnętrzu Świątyni umieszczono wiele ołtarzy, większość - snycerskiej roboty. Pochodzą z drugiej połowy XVIII i XIX w. A na suficie i ścianach przepiękne malowidła, dwunastu Apostołów, Świętych Pańskich i sceny biblijne. W dzisiejszym zagubionym świecie, wiele ludzi szuka spokoju i ciszy, gdzieby można przystanąć i skupić się na modlitwie. Takim miejscem jest Kalwaria Pacławska niepozorna, lecz czarująca. Osadzona na szczycie wzgórza, który w biblijnym znaczeniu jest miejscem spotkania Boga z człowiekiem. Nieskazitelna zieleń otuli wszystkich, którzy tu szukają ukojenia dla duszy, a płonące na ognisku polana tworzą niezapomniany klimat do radosnego przeżywania bliskości Bożego Syna i Jego Matki.

Olcha