• Strona główna
• »
• Czytelnia
• »
• Chwila refleksji
• »
• Rok Pański

Rok Pański

Jan Paweł II

Początek nowego roku sprzyja zadawaniu pytań o czas – o sens przemijania, starzenia się, odchodzenia w przeszłość... Stawiamy te pytania w kontekście Bożego Narodzenia – w naszych domach stoją przecież jeszcze choinki, w uszach brzmią dźwięki kolęd.
To chyba nie przypadek, że chrześcijański nowy rok rozpoczyna się w tak bliskim sąsiedztwie narodzenia Jezusa. To tak, jakby chodziło o to, żeby światło (i błogosławieństwo) płynące z Betlejem objęło również przemijający czas.
„Gdy nadeszła pełnia czasu...” – pisał o narodzeniu Boga św. Paweł (Gal 4,4). Co to znaczy „pełnia czasu”? Czy czas może mieć swą pełnię? Odpowiedź na te pytania znajduję u papieża Jana Pawła: „Ludzki czas kalendarzowy nie ma własnej pełni. On oznacza tylko przemijanie. To sam Bóg jest Pełnią. Także Pełnią ludzkiego czasu. Pełnia ta urzeczywistnia się wówczas, gdy Bóg wchodzi w czas ziemskiego przemijania”.
Od tamtej betlejemskiej nocy tu, na ziemi, w każdym czasie (!) nam wszystkim objawia się Sens, objawia się Prawda o tym, kim jest człowiek. „A zatem nie jestem już niewolnikiem, lecz synem. Jeżeli zaś synem, to i dziedzicem...” (por. Gal 4,7). Dziedzicem królestwa.
Odtąd „każdy rok jest jakby nowym fragmentem tej Pełni, która weszła raz na zawsze w dzieje człowieka”. To właśnie dlatego każdy rok nazywamy po chrześcijańsku „Rokiem Pańskim”.
Każdy rok jest darem i zadaniem, z którego zdamy kiedyś sprawę przed Władcą Czasu.
Pamiętam podróż Jana Pawła II (m.in. do Japonii i na Alaskę), podczas której Papież przekroczył tzw. biegun czasu (wyleciał z Nagasaki 26 lutego ok. godz. 22.00, a przyleciał do Anchorage 26 lutego o godz... 10.40 rano). Regulując zegarek, Ojciec Święty powiedział: „Ważne, co się teraz pocznie z tym podarowanym dniem”.
No właśnie.

Janusz Poniewierski

"Matczyne Królestwo" - Miesięcznik Parafii Macierzyństwa NMP w Dziekanowicach
- Nr 1 (146) 2006 r.