- Strona główna
- »
- Matczyne Królestwo
- »
- Antysemityzm
niedziela, 16 marca 2008
J.T.Gross urodził się w Warszawie w 1947 r. w Warszawie też ukończył studia. W 1969 r. wyjechał do Stanów Zjednoczonych.
Czytając tę książkę odnosi się wrażenie, że nie ma ona służyć wyjawieniu całej prawdy o stosunkach polsko-żydowskich w Polsce powojennej, a jedynie wzbudzić wrogość wobec Polaków. Gross zarówno w tej książce jak i wcześniej wydanej pt. „Sąsiedzi”- gdzie opisuje mord na Żydach w Jedwabnem – materiały źródłowe stosuje wybiórczo i powołuje się tylko na te, które służą poparciu jego tezy o polskim antysemityzmie. Myli też fakty i liczby, np. w „Sąsiadach” podaje, że w Jedwabnem zginęło 1600 Żydów chociaż są na to dowody, że w tym czasie w Jedwabnem mieszkało tylko 562 Żydów. Jak ustaliły natomiast badania (na podstawie ekshumacji) z 2001 r. w Jedwabnem zginęło ~ 340 osób.
W książce „Strach” jako przykład na polski antysemityzm przywołuje min. pogromy: kielecki i krakowski z 1946 r. Ale przemilcza fakt, że w kieleckie wydarzenia zamieszane były oprócz ludności cywilnej jednostki UB i NKWD, i nie podaje, że w pogromie krakowskim zginęła tylko jedna osoba pochodzenia żydowskiego, zastrzelona być może tylko przypadkowo.
Czytając publikacje autorstwa Jana T. Grossa i innych publicystów żydowskich na temat antysemityzmu odnosi się wrażenie, że antysemityzm to jest coś, co zrodziło się w Polsce, ogranicza się tylko do terytorium Polski, i że wszyscy Polacy antysemityzm wyssali z mlekiem matki. A przecież doskonale wiadomo, że kiedy w minionych wiekach z wielu krajów wypędzano Żydów i urządzano prawdziwe pogromy to właśnie w Polsce znajdywali schronienie. To Polacy w czasie ostatniej wojny uratowali najwięcej Żydów często przypłacając to własnym życiem. Żydzi w Polsce znajdowali schronienie zarówno w domach jak i w kościołach i klasztorach. Znane są przecież przypadki kiedy siostry zakonne z narażeniem własnego życia uratowały wiele żydowskich dzieci. Żyje jeszcze pani Irena Sendlerowa, bohaterska Polka, która podczas okupacji hitlerowskiej uratowała od zagłady ok. 2,5 tysiąca żydowskich dzieci z getta warszawskiego. To w czasie gdy na polskich ziemiach szalał terror niemieckich nazistów, w ramach Armii Krajowej została powołana Rada Pomocy Żydom „Żegota”, która niosła im różnorodną pomoc.
Jakoś trudno jest dostrzec publikacje na temat antysemityzmu francuskiego chociaż z Francji w roku 1314 za czasów Filipa Pięknego wydalono wszystkich Żydów konfiskując całe ich mienie, a niedawno spalono tam kilka synagog. Zresztą we Francji kilkakrotnie dochodziło do pogromu Żydów. Nikt nie mówi tez o antysemityzmie angielskim chociaż w 1290 r. również z Anglii ich wypędzono. Wielokrotnie wypędzano ich też z Niemiec, a za czasów Hitlera prześladowania Żydów w Niemczech osiągnęły swoje apogeum, ale p. Gross na temat antysemityzmu niemieckiego milczy. Można by też wspomnieć o prześladowaniach i wypędzeniach Żydów z Hiszpanii, Holandii.
O co więc chodzi Grossowi? Nasuwa się nieodparte wrażenie, że celem autora jest budzenie wrogości wobec Polaków, bo na pewno nie służy to budowaniu dobrych stosunków polsko-żydowskich. I choć w Polsce zdarzały się przypadki nietolerancji wobec Żydów to określanie wszystkich Polaków mianem antysemitów jest kłamstwem, któremu musimy się przeciwstawiać. Często przypadki te były sprowokowane przez samych Żydów.
S.D.
Antysemityzm
Od czasu do czasu, przez prasę, radio i telewizję przelewa się fala dyskusji na temat stosunków polsko-żydowskich. Nie byłoby w tym nic niezwykłego, gdyby te dyskusje nie były wywoływane oskarżeniami Polaków i w ogóle Polski o antysemityzm. Ostatnio powodem do tego stała się pseudonaukowa książka Jana T. Grossa pt. „Strach”. Jej podtytuł brzmi „Antysemityzm w Polsce tuż po wojnie. Historia moralnej zapaści.”J.T.Gross urodził się w Warszawie w 1947 r. w Warszawie też ukończył studia. W 1969 r. wyjechał do Stanów Zjednoczonych.
Czytając tę książkę odnosi się wrażenie, że nie ma ona służyć wyjawieniu całej prawdy o stosunkach polsko-żydowskich w Polsce powojennej, a jedynie wzbudzić wrogość wobec Polaków. Gross zarówno w tej książce jak i wcześniej wydanej pt. „Sąsiedzi”- gdzie opisuje mord na Żydach w Jedwabnem – materiały źródłowe stosuje wybiórczo i powołuje się tylko na te, które służą poparciu jego tezy o polskim antysemityzmie. Myli też fakty i liczby, np. w „Sąsiadach” podaje, że w Jedwabnem zginęło 1600 Żydów chociaż są na to dowody, że w tym czasie w Jedwabnem mieszkało tylko 562 Żydów. Jak ustaliły natomiast badania (na podstawie ekshumacji) z 2001 r. w Jedwabnem zginęło ~ 340 osób.
W książce „Strach” jako przykład na polski antysemityzm przywołuje min. pogromy: kielecki i krakowski z 1946 r. Ale przemilcza fakt, że w kieleckie wydarzenia zamieszane były oprócz ludności cywilnej jednostki UB i NKWD, i nie podaje, że w pogromie krakowskim zginęła tylko jedna osoba pochodzenia żydowskiego, zastrzelona być może tylko przypadkowo.
Czytając publikacje autorstwa Jana T. Grossa i innych publicystów żydowskich na temat antysemityzmu odnosi się wrażenie, że antysemityzm to jest coś, co zrodziło się w Polsce, ogranicza się tylko do terytorium Polski, i że wszyscy Polacy antysemityzm wyssali z mlekiem matki. A przecież doskonale wiadomo, że kiedy w minionych wiekach z wielu krajów wypędzano Żydów i urządzano prawdziwe pogromy to właśnie w Polsce znajdywali schronienie. To Polacy w czasie ostatniej wojny uratowali najwięcej Żydów często przypłacając to własnym życiem. Żydzi w Polsce znajdowali schronienie zarówno w domach jak i w kościołach i klasztorach. Znane są przecież przypadki kiedy siostry zakonne z narażeniem własnego życia uratowały wiele żydowskich dzieci. Żyje jeszcze pani Irena Sendlerowa, bohaterska Polka, która podczas okupacji hitlerowskiej uratowała od zagłady ok. 2,5 tysiąca żydowskich dzieci z getta warszawskiego. To w czasie gdy na polskich ziemiach szalał terror niemieckich nazistów, w ramach Armii Krajowej została powołana Rada Pomocy Żydom „Żegota”, która niosła im różnorodną pomoc.
Jakoś trudno jest dostrzec publikacje na temat antysemityzmu francuskiego chociaż z Francji w roku 1314 za czasów Filipa Pięknego wydalono wszystkich Żydów konfiskując całe ich mienie, a niedawno spalono tam kilka synagog. Zresztą we Francji kilkakrotnie dochodziło do pogromu Żydów. Nikt nie mówi tez o antysemityzmie angielskim chociaż w 1290 r. również z Anglii ich wypędzono. Wielokrotnie wypędzano ich też z Niemiec, a za czasów Hitlera prześladowania Żydów w Niemczech osiągnęły swoje apogeum, ale p. Gross na temat antysemityzmu niemieckiego milczy. Można by też wspomnieć o prześladowaniach i wypędzeniach Żydów z Hiszpanii, Holandii.
O co więc chodzi Grossowi? Nasuwa się nieodparte wrażenie, że celem autora jest budzenie wrogości wobec Polaków, bo na pewno nie służy to budowaniu dobrych stosunków polsko-żydowskich. I choć w Polsce zdarzały się przypadki nietolerancji wobec Żydów to określanie wszystkich Polaków mianem antysemitów jest kłamstwem, któremu musimy się przeciwstawiać. Często przypadki te były sprowokowane przez samych Żydów.
S.D.