Sanktuarium Macierzyństwa Najświętszej Marii Panny w Dziekanowicach

niedziela, 20 kwietnia 2008

Pamiętaj, abyś dzień święty święcił

Dekalog na co dzień 

Trzecie przykazanie Dekalogu nakazuje nam katolikom święcić dzień Pański. Pan Jezus zmartwychwstał „pierwszego dnia tygodnia” (Mt 28,1; Mk 16,2; Łk 24,1; J 20,1). Dzień ten stał się dla nas pierwszym ze wszystkich dni, pierwszym ze wszystkich świąt, dniem Pańskim, niedzielą (KKK 2174). Niedzielna celebracja dnia Pańskiego i Eucharystii stanowi centrum życia Kościoła, zaś świętowanie niedzieli jest wypełnieniem przepisu moralnego w sposób naturalny wpisanego w serce człowieka (KKK 2176). Nie tyle z obowiązku, ale z potrzeby serca powinniśmy dzień święty święcić poprzez uczestnictwo we Mszy świętej. Nie trzeba chyba przypominać, że dobrowolne zaniedbywanie tego obowiązku jest grzechem ciężkim. Nieobecność na niedzielnej Eucharystii może być usprawiedliwiona wyłącznie ważnym powodem, np. chorobą.

Niedziela jest nie tylko dniem, w którym uwielbiamy Trójjedynego Boga i uczestniczymy w Misterium Paschalnym, ale jest także dniem danym nam przez Stwórcę, abyśmy mieli czas dla swojej rodziny i bliskich, by postarać się o dobre uczynki i posługi względem ludzi chorych i starych, by wreszcie oddać się refleksji, ciszy i medytacji lub wartościowej lekturze. Działanie Boga jest wzorem działania ludzkiego. Jeśli Bóg w dziele stworzenia, „odpoczął i wytchnął” w siódmym dniu (Wj 31,17), człowiek również powinien „zaprzestać pracy” i pozwolić innym – zwłaszcza ubogim – „odetchnąć” (KKK 2172).
A jak my święcimy dzień Pański? Czy przypadkiem nie ograniczamy się wyłącznie do „chodzenia do kościoła” czyli idziemy na Mszę świętą, bo taka jest tradycja. Maszerujemy w kierunku kościoła, a może tylko w stronę placu przed kościołem, gdzie najważniejszą częścią naszego „świętowania” jest spotkanie ze znajomymi i wymiana poglądów na jakikolwiek temat. Przychodzimy często do kościoła niestosownie ubrani, jakbyśmy chcieli podkreślić swoją „niezależność”, a może jeszcze coś innego. Czy to tak trudno zrozumieć, że krótkie spodnie u mężczyzn, spódnice wielkości tasiemki, kusy i do tego pomięty podkoszulek lub króciutkie bluzki ukazujące gołe brzuchy, albo przeświecające sukienki i dekolty „po sam pas”, są przejawem nie tylko braku dobrego smaku oraz wychowania, ale przede wszystkim zgorszeniem i brakiem szacunku dla Gospodarza i dla bliźnich.
Dużym, grzesznym nieporozumieniem jest spóźnianie się na Mszę świętą, nie uczestniczenie w liturgii, bezmyślne odstanie swego i szybka ucieczka ze świątyni, gdy jeszcze trwa celebracja. Uczmy się od przodków, bowiem w starym pouczeniu czytamy: „Przyjść wcześnie do kościoła, aby zbliżyć się do Pana i wyznać swoje grzechy, wzbudzić żal w modlitwie… Uczestniczyć w świętej i Boskiej liturgii, zakończyć modlitwą, nigdy nie wychodzić przed rozesłaniem”.
W tym miejscu trzeba także przypomnieć, że w kościele obowiązuje nas godna postawa i zachowanie. Nie godzi się zatem kucać, gdy powinno się klęczeć. Jeżeli choroba lub starość uniemożliwiają klęczenie, to z szacunkiem i pokorą stoimy przed Panem.
Znak krzyża wykonujemy wyjątkowo starannie, bo niekiedy można zauważyć, że nawet niektórzy starsi mają z tym duże trudności. Podczas sprawowania Eucharystii należy wyłącznie uczestniczyć w liturgii, mając kontakt duchowy i wzrokowy z ołtarzem, na którym odbywa się Przenajświętsza Ofiara.
Bardzo często niedziela w naszym wydaniu to rodzinna wyprawa do hipermarketu zaraz po albo zamiast Mszy świętej. Usprawiedliwiamy się, że przecież jesteśmy tak zapracowani w tygodniu, że na nic nie mamy czasu, a niedziela jest właśnie takim wymarzonym dniem na zakupy. I w każdą niedzielę i święto trwa handel, promocje, można nawet coś dostać za darmo (przynajmniej ci się tak wydaje) – to przyciąga i wchodzi w obyczaj. Dodajmy, bardzo zły obyczaj, wręcz tragiczny, bo oddala nas od Boga!
Istotną kwestią jest wymuszanie pracy w niedzielę. Katechizm przypomina, że „każdy chrześcijanin powinien unikać narzucania – bez potrzeby – drugiemu tego, co przeszkodziłoby mu w zachowywaniu dnia Pańskiego (KKK 2187). W poszanowaniu wolności religijnej i dobra wspólnego wszystkich, chrześcijanie powinni domagać się uznania niedziel i świąt kościelnych za ustawowe dni świąteczne. Powinni wszystkim dawać widoczny przykład modlitwy, szacunku i radości oraz bronić swoich tradycji (KKK 2188).
Przemyślmy i przemódlmy nasze świętowanie dnia Pańskiego!
                                                                                                                                           AS