- Strona główna
- »
- Matczyne Królestwo
- »
- Owoce przebaczenia
niedziela, 10 grudnia 2006
Konflikt w małżeństwie może paradoksalnie prowadzić do większego dobra, do głębszej miłości, jeśli zakończy się pojednaniem i wzajemnym przebaczeniem. Warto przebaczać! Po burzy wyjdzie słońce i na horyzoncie pojawi się kolorowa tęcza – znak pojednania. Przebaczenie odnawia, odświeża relacje między małżonkami. Przebaczenie przywraca radość temu, który przebacza i temu, któremu przebaczono. Przebaczenie daje możliwość przemiany serca drugiej osoby. Niekiedy owocem przebaczenia jest zapomnienie wyrządzonej krzywdy. Jednak często różne złe wydarzenia pozostają w pamięci i trzeba pokornie się z tym pogodzić. Znamienne są tutaj słowa Mickiewicza:
Precz z moich oczu!... posłucham od razu,
Precz z mego serca!... i serce posłucha,
Precz z mej pamięci!... nie tego rozkazu
Moja i twoja pamięć nie posłucha. („Dom”, 1823).
Wybaczanie umacnia miłość małżeńską. Po wielu latach nieustannego wybaczania sobie w małżeństwie zauważymy, że miłość zamiast się wypalać staje się pełniejsza i głębsza. Wybaczając sobie nawzajem, umacniamy się świadectwem miłości i w ten sposób każdy pozytywnie rozwiązany konflikt jest kolejną kropelką dopełnienia naszej miłości i zaufania.
„Miłość niech będzie bez obłudy! Miejcie wstręt do złego, podążajcie za dobrem! W miłości braterskiej nawzajem bądźcie życzliwi! W okazywaniu czci jedni drugich wyprzedzajcie!” – woła św. Paweł (Rz 12,9-10). Nie czekaj więc, w miłości nie bądź ostatni, ale pierwszy. Idź i wypowiedz wreszcie to trudne słowo: przepraszam.
Sylwester Szefer
Owoce przebaczenia
„Gdzie jednak wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska...” – pisał św. Paweł (Rz 5,20). Może być bardzo źle, ale z Bożą pomocą z każdej opresji wyjdziemy. A na dodatek ten dom, który wydawał się być w ruinie, zostanie odbudowany i będzie jeszcze piękniejszy.Konflikt w małżeństwie może paradoksalnie prowadzić do większego dobra, do głębszej miłości, jeśli zakończy się pojednaniem i wzajemnym przebaczeniem. Warto przebaczać! Po burzy wyjdzie słońce i na horyzoncie pojawi się kolorowa tęcza – znak pojednania. Przebaczenie odnawia, odświeża relacje między małżonkami. Przebaczenie przywraca radość temu, który przebacza i temu, któremu przebaczono. Przebaczenie daje możliwość przemiany serca drugiej osoby. Niekiedy owocem przebaczenia jest zapomnienie wyrządzonej krzywdy. Jednak często różne złe wydarzenia pozostają w pamięci i trzeba pokornie się z tym pogodzić. Znamienne są tutaj słowa Mickiewicza:
Precz z moich oczu!... posłucham od razu,
Precz z mego serca!... i serce posłucha,
Precz z mej pamięci!... nie tego rozkazu
Moja i twoja pamięć nie posłucha. („Dom”, 1823).
Wybaczanie umacnia miłość małżeńską. Po wielu latach nieustannego wybaczania sobie w małżeństwie zauważymy, że miłość zamiast się wypalać staje się pełniejsza i głębsza. Wybaczając sobie nawzajem, umacniamy się świadectwem miłości i w ten sposób każdy pozytywnie rozwiązany konflikt jest kolejną kropelką dopełnienia naszej miłości i zaufania.
„Miłość niech będzie bez obłudy! Miejcie wstręt do złego, podążajcie za dobrem! W miłości braterskiej nawzajem bądźcie życzliwi! W okazywaniu czci jedni drugich wyprzedzajcie!” – woła św. Paweł (Rz 12,9-10). Nie czekaj więc, w miłości nie bądź ostatni, ale pierwszy. Idź i wypowiedz wreszcie to trudne słowo: przepraszam.
Sylwester Szefer