polski english français deutsch italiano nederlands

Św. Józef

Z Ewangelii dowiadujemy się, że Św. Józef był człowiekiem prostym, skromnym i ubogim, chociaż pochodził z królewskiego rodu Dawida. Mieszkał w małym galilejskim miasteczku Nazaret i wykonywał zawód cieśli, wyróżniał się wielką pobożnością. Bóg wybrał go na ziemskiego opiekuna dwóch najświętszych Istot: Jezusa - Swego Syna i Maryi Jego Matki. Wyznaczone mu z woli Bożej zadanie Św. Józef wypełnił najdoskonalej.

Był kochającym, wiernym małżonkiem, wzorowym Ojcem, żywicielem i obrońcą Św. Rodziny.

Pewnego dnia spotkał Maryję. Nie wiemy w jakich okolicznościach to nastąpiło, ale z pewnością Bóg sam wybrał czas i miejsce. Maryja miała wówczas około 14 lat, Józef około 25 lat. On widział w Maryi dobrą, pobożną i pracowitą dziewczynę. Ona dostrzegała w Józefie religijnego, zaradnego i pracowitego młodego człowieka.
Pod względem pochodzenia i majętności także istniało między nimi podobieństwo: oboje wywodzili się z rodu Dawidowego i oboje byli ubodzy.

Jak każdy młody człowiek miał zamiar założyć rodzinę.
Spośród znanych sobie dziewcząt wybrał Tę, która przewyższała wszystkie inne. I gdy Józef oświadczył się, został przyjęty z radosną prostotą.

Być może wtedy wyjaśnili sobie bardzo delikatny problem dziewiczego małżeństwa. Wiemy bowiem z najdawniejszej tradycji, że Maryja uczyniła ślub czystości. Teraz więc zwierzyła się Józefowi z tej najbardziej osobistej sprawy, że kocha go i chce zostać jego żoną, ale pragnie równocześnie całkowicie należeć do Boga. Łaska Boża sprawiła, że Józef zgodził się na ten niezwykły warunek, aby wspólne życie prowadzić w czystości.

Józef i Maryja zawarli związek małżeński podczas uroczystości zwanej zaślubinami. Wymienili wzajemne zobowiązania i złożyli przyrzeczenie wspólnego życia. Od tej chwili Najświętsza Dziewica została prawną małżonką Józefa, chociaż jeszcze nie przeszła do domu swego męża. Miało się to odbyć dopiero za rok, jak nakazywał ówczesny zwyczaj. Józef zaś został mężem Tej, która miała stać się Matką Boga.

Wydawać by się mogło nie zrozumiałym, że Maryja, chociaż postanowiła pozostać dziewicą, zdecydowała się na małżeństwo. Było to jednak koniecznością, bowiem środowisko w którym żyła, nie znało i nie praktykowało idei dziewiczego poświęcenia się Bogu. W takich okolicznościach Maryja postąpiła tak, jak nakazywało prawo zwyczajowe. Doznała szczęścia znajdując w Józefie kogoś, kto Ją zrozumiał i ukochał czystość tak samo jak Ona.
Maryja będąc małżonką Józefa, bez żadnej ujmy dla swej czystości, mogła zostać dziewicą Matką Syna Bożego. Z Bożej Opatrzności Józef pomógł Jej wypełnić tę misję. On wybrany przez Boga, sam dokonał najlepszego wyboru. Stał się wiernym towarzyszem, przyjacielem i świadkiem czystości serca Maryi oraz żywicielem Bożego Dzieciątka, które miała dać światu.

Małżeństwo Józefa i Maryi zostało przewidziane w Bożym planie zbawienia po to aby Chrystus mógł przyjść na świat w rodzinie. Z woli Bożej Maryja i Józef mieli przyjąć i wychować Jezusa w społeczności ludzkiej. Tym samym urzeczywistnił się cel małżeństwa wyznaczony przez prawo Boże i naturalne, jakim jest posiadanie potomstwa.
Przez związek małżeński dziewictwo Maryi zyskało naturalną osłonę. Ponieważ od zaślubin Maryja była uważana za żonę Józefa, Jezus mógł przyjść na świat jako Dziecko Dziewiczej Matki, ale urodzone w małżeństwie. W opinii środowiska i wobec Prawa Jezus był Synem Maryi i Józefa. Dlatego też przez linię genealogiczną Józefa można było wykazać pochodzenie Jezusa z rodu Dawida, jak zapowiedziały proroctwa.

Józef umiał spełnić dobrze wszystkie swe obowiązki, był wzorowym małżonkiem i ojcem. Maryja nie zawiodła się na tym, którego Opatrzność dała Jej za Oblubieńca. Po raz ostatni spotykamy Józefa na kartach Ewangelii, gdy razem z Maryją odnajduje zgubionego dwunastoletniego Jezusa w Świątyni Jerozolimskiej. Nie znamy dalszych wydarzeń jego życia, ani okoliczności śmierci.

Tradycja głosi, że Józef odszedł z tego świata w Nazarecie, mając około 50 lat, w obecności Jezusa i Maryi. Pewne szczegóły podane przez Ewangelistów pozwalają przyjąć, że śmierć Józefa nastąpiła przed rozpoczęciem publicznego nauczenia Jezusa. Św. Jan mówiąc o godach w Kanie Galilejskiej, wymienia wśród obecnych gości Matkę Jezusową i Apostołów nie wspominając o Józefie.

Mieszkańcy Nazaretu nazywali Jezusa cieślą Synem Maryi (Mk. 6,3), co oznacza, że Jezus był już synem wdowy i wykonywał zawód ojca.

Umierając na krzyżu, Jezus oddał swą Matkę pod opiekę Janowi (J. 19,27), a nie uczyniłby tego, gdyby jeszcze żył Józef Jej małżonek.

Już w VIII w. obchodzono uroczystość Św. Józefa, a w XV w. ustalono dzień 19 marca jako poświęcony Jego szczególnej czci.

Dnia 8 grudnia 1870 roku Św. Józef został uroczyście ogłoszony Patronem Kościoła Powszechnego przez papieża Piusa IX Św. Józef jest patronem dobrej śmierci.


Opracowała Olcha

"Matczyne Królestwo" - Miesięcznik Parafii Macierzyństwa NMP w Dziekanowicach - Nr 3 (112) 2003 r.





Odwiedzona przez Ciebie strona internetowa korzysta z tzw. cookie. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.
Zamknij komunikat.