8 grudnia Uroczystość Niepokalanego Poczęcia

Kiedy środowisko prowincjonalnego Lourdes dowiedziało się o, jak to określił raport policyjny, „pewnych niepokojących niezwykłościach”, małomiasteczkowa społeczność podzieliła się na zwolenników i przeciwników wizji młodziutkiej Bernadetty Soubirous. Bastionem opozycji stało się „Cafe Progress”, gdzie bywalcy stanowili „śmietankę towarzyską środowisk postępowych”. Aptekarz, redaktor gazety, nauczyciel, burmistrz czy prefekt policji byli dumni z poglądów nazywających religijność obskurantyzmem (ciemnotą). Wyśmiewali z faktu, że owa niepiśmienna dziewczyna twierdzi, iż widzi jakąś Panią, z którą rozmawia. – „Ta postać powiedziała jej, że jest niepokalanie poczęta” – szydzili. Niewykształcona Bernadetta nie była w stanie wymyślić takiego zwrotu. Niewiele wcześniej bowiem dogmat o Niepokalanym Poczęciu Maryi został ogłoszony przez Kościół. Po prostu nie mogła wiedzieć. Tymczasem fakty zastanawiały i poruszały serca: uzdrowienia, nawrócenia, niezłomna postawa dziewczyny. Modlitwa, która przemieniała i przemienia. Środowiska ludzi wiary przyjęły słowa Maryi jako potwierdzenie nauki Urzędu Nauczycielskiego Kościoła. Warto przyjrzeć się bliżej dogmatowi o Niepokalanym Poczęciu Maryi. Katechizm Kościoła Katolickiego w artykułach 490 i 491 przedstawia to następująco:
„Aby być Matką Zbawiciela (...) było konieczne, aby Maryja była całkowicie napełniona łaską Bożą.
W ciągu wieków Kościół uświadomił sobie, że Maryja, napełniona «łaską» przez Boga, została odkupiona od chwili swego poczęcia. Właśnie to wyraża dogmat Niepokalanego Poczęcia, ogłoszony w 1854 r. przez papieża Piusa IX:
Najświętsza Maryja Dziewica od pierwszej chwili swego poczęcia, przez łaskę i szczególny przywilej Boga wszechmogącego, na mocy przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego, została zachowana czysta od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego”.
Świętość Maryi, nietykalna dla szatana (patrz Katechizm Kościoła Katolickiego, art. 2853), a będąca darem od Boga dla Niej, wskazuje każdemu modlącemu się człowiekowi kierunek życia duchowego. Otóż nasza świętość to też dar od Boga dla nas. Co to znaczy? Życie duchowe jest owocem odkupienia, a nie przywilejem wybrańców. Świętość zaś, owoc życia duchowego, to stale goszcząca w myśleniu i działaniu radość obecności Jezusa, a nie kolekcja skrupulatnie gromadzonych przed Bogiem zasług. Same uczynki miłosierne, czyli owe zasługi, są przecież skutkiem, a nie celem życia w Chrystusie. Radość obecności Jezusa od początku przeżywała Maryja Niepokalanie Poczęta. Jej święto to czas wdzięczności za głębokie życie duchowe, za świętość, za Jego obecność. A to wszystko wzięło początek od Maryi. Rzec można na koniec, że Uroczystość Niepokalanego Poczęcia to święto świętości.
Ks. Grzegorz Wąsoski
"Matczyne Królestwo" - Miesięcznik Parafii Macierzyństwa NMP w Dziekanowicach
- Nr 12 (145) 2005 r.