- Strona główna
- »
- Matczyne Królestwo
Św. Szymon z Lipnicy
Po śladach ŚwiętychSzymon urodził się około 1438 r. w Lipnicy koło Bochni w ubogiej rodzinie, jako syn Grzegorza i Anny. Ojciec był piekarzem. Szymon już w dzieciństwie odznaczał się niezwykłą pobożnością i pragnieniem zdobywania wiedzy. Po ukończeniu szkoły parafialnej i studium przygotowawczego z zakresu szkoły średniej zapisał się na wydział nauk wyzwolonych Akademii Krakowskiej, którą ukończył w roku 1457 z tytułem bakałarza. W tym samym roku wstąpił do bernardynów, których sprowadził do Polski i założył ich pierwszy klasztor w Krakowie 4 lata wcześniej św. Jan Kapistran. Po roku nowicjatu Szymon złożył śluby zakonne. W Krakowie odbywał swoje studia teologiczne i po roku 1460 otrzymał święcenia kapłańskie.
Szymon z pewnością wyróżniał się cnotą, wiedzą i powagą, skoro już kilka lat po święceniach (1465) został wybrany gwardianem konwentu w Tarnowie, a następnie został powołany na urząd kaznodziei w Krakowie. Urząd ten w zakonie franciszkańskim był zawsze w wysokim poważaniu. Wybierano na to stanowisko wyjątkowo zdolnych zakonników. Jak podają jego biografowie, Szymon był nie tylko kaznodzieją z urzędu, ale przede wszystkim z powołania. Obowiązek ten sprawował przez kilkanaście lat, aż do śmierci, będąc nie tylko kaznodzieją zakonnym, ale przede wszystkim katedralnym. Dotąd ten zaszczytny i odpowiedzialny urząd pełnili wyłącznie dominikanie i profesorowie teologii Akademii Krakowskiej. Szymon był pierwszym, który przełamał tę tradycję jako bernardyn. Kazania w katedrze wygłaszano do elity umysłowej Krakowa w języku łacińskim. O wielkiej powadze, jaką się cieszył Szymon wśród swoich współbraci, świadczy i to, że został wybrany wraz z kilkunastu innymi bernardynami delegatem prowincji polskiej, na uroczystości przeniesienia relikwii założyciela zakonu, św. Bernardyna, do nowego kościoła wystawionego ku jego czci w Akwilei. . Przez pewien czas Szymon pełnił także funkcję komisarza prowincjała i w jego imieniu wizytował niektóre konwenty prowincji.
Litania do św. Szymona z Lipnicy
Kyrie eleison, Chryste eleison, Kyrie eleison.Chryste, usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas,
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Maryjo, módl się za nami
Święty Szymonie, w Lipnicy zrodzony,
Święty Szymonie, apostole Najświętszego Imienia Jezus,
Święty Szymonie, gorliwy czcicielu Maryi Panny,
Święty Szymonie, wiemy synu św. Franciszka,
Święty Szymonie, silnej wiary przykładzie,
Święty Szymonie, nadzieję w Bogu mający,
Święty Szymonie, żarliwy miłośniku Boga,
Święty Szymonie, aniele czystego serca,
Święty Szymonie, ubogi duchem,
Święty Szymonie, przełożonym posłuszny,
Święty Szymonie, pokorny sługo Boży,
Święty Szymonie, cierpliwy w przeciwnościach,
Święty Szymonie, natchniony głosicielu słowa Bożego,
Święty Szymonie, cudami słynący,
Święty Szymonie, wskrzesicielu umarłych,
Święty Szymonie, szczególny opiekunie matek rodzących,
Święty Szymonie, patronie w czasie zarazy,
Święty Szymonie, uśmierzający bóle głowy,
Święty Szymonie, wzrok i mowę przywracający,
Święty Szymonie, cudowny lekarzu chorych,
Święty Szymonie, patronie młodzieży akademickiej,
Święty Szymonie, patronie Krakowa,
Święty Szymonie, opiekunie nieszczęśliwych,
Święty Szymonie, szczególny opiekunie Lipnicy,
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
K. Módl się za nami, Święty Szymonie.
W. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.
Módlmy się: Wszechmogący, wieczny Boże, któryś świętego Szymona, wyznawcę Twego, łaską nauczania wywyższył, spraw to najłaskawiej, abyśmy Jego nauką oświeceni to, co się Tobie podoba wykonywali i po ścieżkach sprawiedliwości do niebieskiej ojczyzny szczęśliwie dostać się mogli. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Dzwon Zygmunta
Na kartach historii
13 lipca 1521 r. mieszkańcy Krakowa i jego okolic po raz pierwszy usłyszeli głos tego przez setki lat największego w Polsce dzwonu zwanego „Dzwonem Zygmunta”. Swą nazwę dzwon „Zygmunt” otrzymał na cześć fundatora – króla Zygmunta I Starego. Jak podaje legenda został on odlany ze zdobytych armat. Wykonawcą dzwonu był Hans Beham z Norymbergi. Dzwon odlano w Krakowie w 1520 r. Uroczyste zawieszenie „Zygmunta” na dzwonnicy, czyli na jednej z wież Zamku Wawelskiego, zwanej Zygmuntowską miało miejsce 9 lipca 1521 r. Tej ciężkiej pracy dokonano siłą ludzkich mięśni, wykorzystując system lin i kołowrotków. Dzwon ten został wykonany z brązu – stopu miedzi i cyny. Waga dzwonu wynosi około 11 ton, zaś stalowe serce dzwonu waży około 300 kg. Na zewnętrznej stronie „Dzwonu Zygmunta” znajdują się płaskorzeźby Św. Zygmunta – patrona fundatora dzwonu i Św. Stanisława – jednego z patro-nów Polski, a także wizerunki Orła – herbu Polski i herbu litewskiego – Pogoni.
Wspólnota Parafialna w lipcu i sierpniu
Rozpoczęły się wakacje i czas urlopów; wszystkim życzymy udanego wypoczynku, dużo słońca, troskliwej opieki Matki Bożej i wszelkiej pomyślności.Witamy też w naszej Rodzinie Parafialnej wszystkich gości, wczasowiczów, turystów i życzymy im dobrego, spokojnego odpoczynku, dużo słońca i korzystnego kontaktu z piękną przyrodą.
Pierwszy, czwartek, piątek i sobota
W pierwszy czwartek miesiąca, wszystkich zapraszamy na Godzinę Świętą o godz. 17.00 i na Mszę św. o godz. 18.00. W czasie adoracji będzie okazja do spowiedzi.
Wspólnota Parafialna w czerwcu
Czerwiec – to miesiąc Najśw. Serca Pana Jezusa.
W tym miesiącu katolicy gromadzą się na nabożeństwa ku czci Bożego Serca. Czerwcowe Nabożeństwa do Najświętszego Serca Pana Jezusa odprawiamy codziennie przez cały miesiąc: w niedziele i święta o godz. 15.30, zaś w dni powszednie wieczorem o godz. 18.00, jeśli będzie dostateczna liczba Parafian.
W ostatnią niedzielę maja skończył się okres wielkanocny i rozpoczął się w liturgii tzw. okres zwykły.
„Święta Matka Kościół uważa za swój obowiązek obchodzić w czcigodnym wspomnieniu zbawcze dzieło swego boskiego Oblubieńca przez cały rok w ustalonych dniach. Każdego tygodnia Kościół obchodzi pamiątkę Zmartwychwstania Pańskiego w dniu, który nazwał Pańskim, a raz do roku czci je także razem z Jego błogosławioną Męką na Wielkanoc, w to swoje największe święto.
Z biegiem roku Kościół odsłania całe misterium Chrystusa, począwszy od Wcielenia i Narodzenia aż do Wniebowstąpienia, do dnia Zesłania Ducha Świętego oraz oczekiwania błogosławionej nadziei i przyjścia Pańskiego.
W ten sposób obchodząc misteria Odkupienia, Kościół otwiera bogactwa zbawczych czynów i zasług swojego Pana, tak że one uobecniają się niejako w każdym czasie, aby wierni zetknęli się z nimi i dostąpili łaski zbawienia” (KL, 102).
10 rad Benedykta XVI dla młodych
1) Rozmawiaj z Bogiem"Może ktoś z was mógłby wziąć do siebie słowa Edyty Stein, która przebywała później w Karmelu w Kolonii, a która tak mówiła o swym dojrzewaniu: "Świadomie i dobrowolnie straciłam nawyk modlitwy". W czasie tych dni będziecie mogli przeżyć przejmujące doświadczenie modlitwy jako dialogu z Bogiem, który - jak wiemy - miłuje nas i którego my ze swej strony chcemy miłować."
2) Opowiadaj Bogu o smutkach i radościach
“Otwórzcie wasze serca Bogu. Pozwólcie się zaskoczyć przez Chrystusa. Dajcie mu "prawo do rozmowy z wami" podczas tych dni. Otwórzcie drzwi waszej wolności na Jego miłosierdzie. Przedstawiajcie wasze radości i smutki Chrystusowi, pozwalając, aby On oświetlił swoim światłem wasze umysły oraz poruszył laską wasze serca."