Sanktuarium Macierzyństwa Najświętszej Marii Panny w Dziekanowicach

niedziela, 29 lipca 2007

Jak przyjmować Komunię św.?

Odpowiadając krótko: jak najczęściej i zawsze w stanie łaski uświęcającej.
To chyba jest jasne, w pytaniu jednak chodzi o coś więcej. W ostatnich latach dostrzegamy dużą różnorodność zarówno w przyjmowaniu, jak i rozdzielaniu Komunii św. Przepisy liturgiczne w naszym kraju wyraźnie określają, że Komunia św. winna być przyjmowana na kolanach. Nie ma ogólnego przepisu nakazującego inną formę komunikowania. Oczywiście przepisy te dotyczą ludzi zdrowych, którym nic nie przeszkadza uklęknąć. Chorzy i ludzie w podeszłym wieku, którzy mają problemy z klękaniem zawsze mogą przyjmować Pana Jezusa stojąc, siedząc, czy nawet w łóżku. Podkreśla się też, że idzie się do Komunii św. co sugeruje jakby procesję do Stołu Pańskiego, by zabrać Pana Jezusa do siebie. I taka jest zasada. My jednak zawsze dajemy Pana Jezusa wszystkim, którzy jednoznacznie dają znać, że chcą przyjąć Komunię św. Podkreślano, że jeśli ktoś na stojąco przystępuje do Komunii św. to takim czytelnym znakiem dla kapłana są skrzyżowane na piersiach dłonie. Chodzi o to by ksiądz jednoznacznie wiedział, że dana osoba chce przyjąć Pana Jezusa.

Zawsze pamiętajmy, że to my mamy podejść do Pana Jezusa. Nie wiem, czy to dobrze, gdy ludzie młodzi klękają przez środek daleko jeden od drugiego – pewno, że ksiądz może podejść, ale czy nie można podejść bliżej i ustawić się w rzędzie? Zawsze jednak rozdajemy Komunię św. tak by wszystkim było wygodnie. Zawsze rozglądamy się czy jeszcze gdzieś ktoś nie został bez Komunii św. Ciągle jednak chodzi o to by czytelnie dać znać, że chcesz przyjąć Pana Jezusa. Jeśli ktoś siedzi w ławce to ksiądz może nie zgadnąć, że on chce przyjąć Boga. Tak może się zdarzyć gdy jest jeden ksiądz. Wówczas zaczyna zwykle rozdawać Komunię św. przy ołtarzu, a inni, którzy nawet wcześniej klęczeli przez środek, też podchodzą do ołtarza i wtedy może się zdarzyć, że ktoś pod chórem nie dając żadnego znaku może zostać niezauważony iż on też chciałby przyjąć Pana Jezusa, tylko ma problem z podejściem. Jak wspomniałem księża zazwyczaj rozglądają się zwłaszcza na końcu komunikowania, czy ktoś nie został bez Komunii św. Tak więc jest prośba, gdy ksiądz rozdaje Komunię św. (zwłaszcza gdy jest jeden, co zdarza się niezwykle rzadko) by zwrócić na siebie uwagę, np. stanąć w ławce, czy lepiej obok ławki z rękami na piersiach – wtedy to zwróci uwagę księdza i ksiądz podejdzie z Panem Jezusem.
Podobny problem jest także w tygodniu, zwłaszcza, gdy odprawiane są Msze św. jedna po drugiej. Odprawiając pierwszą Mszę św. ksiądz zakłada, że ktoś tam pójdzie do Komunii św., gorzej jest na następnej Mszy św. gdzie często już nikt nie przyjmuje Pana Jezusa. Ksiądz nie jest Duchem św. i nie wie czy ci zebrani chcą przyjąć Pana Jezusa. Przepisy liturgiczne sugerują, że jeśli nikt z obecnych nie przystępuje do Komunii św., to ksiądz nie podnosi Pana Jezusa i nie mówi Oto Baranek Boży... Tylko sam pochyla się i trzymając Ciało Pańskie mówi cicho Panie nie jestem godzien... A następnie nalewa wodę do kielicha i puryfikuje kielich osuszając go. Często na rannych Mszach św. Ksiądz stojąc przy ołtarzu ma ten dylemat: będzie ktoś do Komunii, czy nie. Tak więc najpóźniej w czasie śpiewania Baranku Boży winniśmy podejść do balustrady.
Dziś Kościół rozumiejąc różne sytuacje i trudności zgadza się na inne formy rozdawania Komunii św. Jeśli kościół jest ciasny, jeśli trudno swobodnie podchodzić i klękać przy balustradzie, ks. biskup pozwala udzielać Komunię św. przy ołtarzu na stojąco. Ustawia się wtedy procesja i jeden za drugim, w jednym, czy w dwóch rzędach i podchodzą do stojącego księdza przyjmując Komunię św. na przygotowanym klęczniku (trwa to o wiele dłużej) lub nawet na stojąco. Jeśli jednak wierni przyjmują Pana Jezusa na stojąco, to wówczas dochodząc do kapłana, gdy osoba przed nim przyjmuje Pana Jezusa, winien przyklęknąć na jedno kolano. Tak mówią przepisy liturgiczne.
My mamy tak duży kościół, że nie ma potrzeby starania się o zezwolenie na udzielanie Komunii św. na stojąco. Oczywiście zawsze ten kto ma problemy z klękaniem może stojąco przyjąć Pana Jezusa – i temu się nikt nie dziwi.
Pozostaje jeszcze sprawa porządku przy rozdzielaniu Komunii św. Często robi się niepotrzebny tłok. Każdy dostanie Pana Jezusa, kto uważa, że jest do tego przygotowany. Nie ma potrzeby rozpychania się. Dziś często przy różnego rodzaju kasie jest namalowana linia pokazując w jakiej odległości od kasy winno się stać. Podobnie, gdy przystępujemy do Komunii św. przy balustradzie, pięknie byłoby, gdybyśmy zostawiali metr wolny od tych, którzy klęczą na stopniu, by po przyjęciu mogli swobodnie wstać i odejść bez przepychania się. Również na środku (na chodniku) powinno zostać zawsze wolne przejście by spokojnie odchodzić od ołtarza.
Są też takie miejsca w kościele, gdzie zbiera się więcej ludzi do Komunii św., jak np. pod chórem, czy między ławkami przy bocznym wejściu. Tu też trzeba idąc do Komunii św. mieć świadomość, że jeszcze inni chcą przyjąć Pana Jezusa. Często tak jest, że w tym wąskim skrawku każdy gdy przeciśnie się do przodu, myśli tylko o sobie i od razu pada na kolana. A jednak wart czasem podejść parę kroków do przodu, czy przejść na drugą stronę, by stojący za mną też mogli uklęknąć i godnie przyjąć żywego Boga do serca. Wtedy nie tylko spokojniej, ale i krócej trwa rozdawanie Komunii św. Myślmy o tym, że nie jesteśmy sami, że jesteśmy we wspólnocie i nasi bracia, czy siostry obok też chcą przyjąć Pana Jezusa. Nie wymuszajmy też, by ksiądz musiał wyciągać nie tylko rękę, ale nieraz wychylać się by podać Pana Jezusa do trzeciego rzędu w ławce. Łatwo wtedy upuścić na ziemię Pana Jezusa, a zwisający z ręki ornat często burzy fryzurę klęczącym obok paniom. Miejmy cierpliwość, lepiej później o parę minut przyjąć Pana Jezusa, ale za to spokojnie i godnie.
Mam nadzieję, że te może chaotycznie podane uwagi pomogą nam lepiej uczestniczyć w nabożeństwach i lepiej się modlić.

Ks. Proboszcz