- Strona główna
- »
- Matczyne Królestwo
- »
- Jezus Chrystus Odkupiciel człowieka
poniedziałek, 3 kwietnia 2006
Znakomitą ilustracją tej tezy są żywoty ludzi świętych. Na przykład Papieża. Po roku od jego śmierci coraz le-piej widać, że Karol Wojtyła/Jan Paweł II na każdym kroku naśladował Jezusa: Jego modlitwę, zawierzenie Ojcu i Jego miłość do człowieka. Życie Ojca Świętego naprawdę toczyło się wokół Chrystusa, a wyglądało to tak, jakby Jan Paweł malał, kurczył się, znikał, ażeby On – Jezus Chrystus – ,,mógł wzrastać” (por. J 3, 30). Aż przyszedł 2 kwietnia, sobota po Zmartwychwstaniu, kiedy zamknęła się ziemska biografia Papieża, aby tym wyraźniejsze stało się – w nim i przez niego – działanie Jezusa.
,,Jeśli ziarno pszeniczne, wpadłszy w ziemię, nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeśli obumrze, przynosi plon obfity” – mówi Ewangelia. Jan Paweł II był jak to ziarno pszenicy. Umarł i... dziś możemy uczestniczyć w owo-cach jego śmierci.
W czasie pierwszej pielgrzymki do Polski Ojciec Święty komentował dla nas słowa Jezusa: ,,Czy i wy chcecie odejść?” i tamtą odpowiedź Piotra Apostoła: ,,Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego” (J 6, 67-68).
No właśnie: do kogóż pójdziemy?. Przecież tylko On – Jezus Chrystus – wie, co jest w człowieku. Jedynie On ma słowa życia wiecznego i może zamienić ludzką śmierć w swoje ZWYCIĘSTWO.
Janusz Poniewierski
"Matczyne Królestwo" - Miesięcznik Parafii Macierzyństwa NMP w Dziekanowicach
- Nr 4 (149) 2006 r.
Jezus Chrystus Odkupiciel człowieka
Najważniejszym tematem pontyfikatu Jana Pawła II był bez wątpienia Jezus Chrystus – Odkupiciel człowieka, ,,ośrodek wszechświata i historii”, a także każdej ludzkiej biografii. Papież był bowiem głęboko przekonany, że ,,człowiek nie może siebie sam do końca zrozumieć bez Chrystusa. Nie może zrozumieć, ani kim jest, ani jaka jest jego właściwa godność, ani jakie jest jego powołanie i ostateczne przeznaczenie”. ,,Dzieje każdego człowieka – powtarzał Jan Paweł II – toczą się w Jezusie Chrystusie. W Nim stają się dziejami zbawienia”.Znakomitą ilustracją tej tezy są żywoty ludzi świętych. Na przykład Papieża. Po roku od jego śmierci coraz le-piej widać, że Karol Wojtyła/Jan Paweł II na każdym kroku naśladował Jezusa: Jego modlitwę, zawierzenie Ojcu i Jego miłość do człowieka. Życie Ojca Świętego naprawdę toczyło się wokół Chrystusa, a wyglądało to tak, jakby Jan Paweł malał, kurczył się, znikał, ażeby On – Jezus Chrystus – ,,mógł wzrastać” (por. J 3, 30). Aż przyszedł 2 kwietnia, sobota po Zmartwychwstaniu, kiedy zamknęła się ziemska biografia Papieża, aby tym wyraźniejsze stało się – w nim i przez niego – działanie Jezusa.
,,Jeśli ziarno pszeniczne, wpadłszy w ziemię, nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeśli obumrze, przynosi plon obfity” – mówi Ewangelia. Jan Paweł II był jak to ziarno pszenicy. Umarł i... dziś możemy uczestniczyć w owo-cach jego śmierci.
W czasie pierwszej pielgrzymki do Polski Ojciec Święty komentował dla nas słowa Jezusa: ,,Czy i wy chcecie odejść?” i tamtą odpowiedź Piotra Apostoła: ,,Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego” (J 6, 67-68).
No właśnie: do kogóż pójdziemy?. Przecież tylko On – Jezus Chrystus – wie, co jest w człowieku. Jedynie On ma słowa życia wiecznego i może zamienić ludzką śmierć w swoje ZWYCIĘSTWO.
"Matczyne Królestwo" - Miesięcznik Parafii Macierzyństwa NMP w Dziekanowicach
- Nr 4 (149) 2006 r.