Pielgrzymka Ludzi w Podeszłym Wieku

Strona główna
»
Matczyne Królestwo
»
Pielgrzymka Ludzi w Podeszłym Wieku

czwartek, 20 września 2007

Pielgrzymka Ludzi w Podeszłym Wieku

« poprzednia wiadomość | powrót do listy | następna wiadomość »

Już od dawna rodziła się myśl, aby zorganizować pielgrzymkę dla osób chorych i w podeszłym wieku do Kalwarii i Wadowic. Ci ludzie praktycznie nie wyjeżdżają poza parafię, ze względów zdrowotnych. Chcieliśmy im zrobić przyjemność, aby mogli odwiedzić Matkę Bożą Kalwaryjską, zwiedzić Wadowice, być w Bazylice Papieskiej, Muzeum Papieskim i kościele Św. Piotra Apostoła, który został zbudowany przez Wadowiczan z wdzięczności Matce Bożej Fatimskiej za uratowanie życia Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II. Wielu z nich kiedy byli młodsi i zdrowi bywali w Kalwarii na uroczystościach Wielkopiątkowych i na Wniebowzięciu N.M.P., a teraz utrudzeni życiem i chorobą przebywają w domu. Dzieląc się moją myślą z czcigodnym ks. Dziekanem, uzyskałam zgodę, lecz padło pytanie „dobrze ale skąd Ci ludzie wezmą na to pieniądze?”. Prawdę mówiąc zaskoczył mnie tym pytaniem, ale z zorganizowania pielgrzymki nie zrezygnowałam. Moim problemem podzieliłam się z Panią Ludmiłą Bodzioch, ona podniosła mnie na duchu, nie martw się ja daję bezpłatnie autokar, aby tym ludziom sprawić radość, a jeśli Ci jeszcze cos potrzeba to mów śmiało, tyle mi wystarczy. Serce promieniało mi radością bo dobrze się zaczęło. Następnie zapukałam do państwa Hartabusów z Nowej Wsi z „Domu Chleba” z prośbą o wsparcie finansowe na zakup produktów i dodatków do grillowania. Tu też spotkałam się z życzliwością, przysłano mi na ten cel pieniążki. Potrzebny był jeszcze lekarz, pielęgniarka i osoby młode do pomocy słabszym i chorym. I tym razem się powiodło, panie dr Maria Kozielska i pielęgniarka Krystyna Jamka z Dobczyc zobowiązały się służyć pomocą medyczną gdyby zaszła potrzeba, oraz młode parafianki, które służyły pomocą. Kierowca pan Jan Szczeciński zorientowawszy się jaka to pielgrzymka nie wziął zapłaty za dniówkę. W tej pielgrzymce uczestniczył czcigodny ks. Katecheta Bohdan Ciołczyk.

Pielgrzymowanie rozpoczęliśmy Mszą Świętą przed Cudownym Wizerunkiem Matki Bożej Dziekanowskiej w naszym Sanktuarium. Na pielgrzymkę przyszło 5 osób ponad stan; zabraliśmy wszystkich, pogoda nam sprzyjała. Zwiedzanie rozpoczęliśmy od kościoła Św. Piotra Apostoła w Wadowicach, tu pielgrzymi długo trwali na modlitwie przed Statuą Matki Bożej Fatimskiej, koronowanej przez Ojca Św. Jana Pawła II, podziwiali Ogród Maryjny i Drogę Krzyżową wybudowaną na dużym wzniesieniu za kościołem. Wolontariuszki czuwały nad osobami mogącymi się zagubić oraz pomagały potrzebującym wsparcia. Stąd udaliśmy się do Bazyliki Papieskiej, długa chwila modlitwy przed Najświętszym Sakramentem w kaplicy Matki Bożej Nieustającej Pomocy, modliliśmy się również w kaplicy Ojca Pio przy Jego relikwiach. Wiele osób zwłaszcza Ci co tu byli pierwszy raz chcieli zobaczyć konfesjonał, w którym spowiadał Ojciec Święty Jan Paweł II; chrzcielnicę z której wodą był chrzczony. Przez Bazylikę przemieszczało się wiele grup pielgrzymkowych, toteż wolontariuszki miały tu dużo pracy, aby nikt z podopiecznych się nie zagubił.
Wstąpiliśmy też do Muzeum Papieskiego, podziwiali wszystko a najbardziej podobała im się kołyska z bielutką pościelą w której kołysany był mały Karol Wojtyła. Przed dwunastą żegnamy Wadowice, czas nieubłaganie biegnie do przodu, musimy się spieszyć ponieważ w Kalwarii w kaplicy Cudownego Obrazu Matki Bożej Kalwaryjskiej mamy miedzy godziną 12 a 13 zarezerwowany czas na Mszę Św. Ponieważ tu odbywają się Msze Św. Jedna po drugiej. W Cudownej Kaplicy witaliśmy Matkę Bożą ułożoną na ten dzień modlitwą, wielkie było wzruszenie, oczy szkliły się od łez, a usta wymawiały modlitwę. Niejeden z nas wspominał młode lata, kiedy to chodziło się na nogach boso na Kalwarię, o suchym chlebie chodziło się po Dróżkach. Spało się na gołej słomie w stodole lub domu na klepisku i nikomu to nie przeszkadzało. Wtenczas wiara była silniejsza niż dziś, a i my jak bardzo się zmieniliśmy. U Matki Bożej Kalwaryjskiej czcigodny ks. Katecheta ze wzruszeniem odprawił nam Mszę Św. Prawie wszyscy przystąpili do Komunii Św. Po zakończeniu Mszy Św. wspólnie odprawiliśmy Drogę Krzyżową na klasztornych krużgankach, ofiarowana została o rychła kanonizację Sługi Bożego Jana Pawła II. Jest bardzo ciepło, na twarzach widać zmęczenie, robimy długi odpoczynek. Na polu namiotowym obok klasztoru panie wolontariuszki wspólnie z kierowcą rozpalają ognisko, pieką kiełbaski. Są tu stoły i ławki, można wygodnie usiąść, posilić się, podzielić się wrażeniami dnia dzisiejszego, podziwiać urok kalwaryjskich wzgórz i zabudowań klasztornych. Z żalem żegnamy Kalwarię udając się do malowniczo położonej Lanckorony usytuowanej na zalesionym wzgórzu. Tu nawiedzamy stary kościół pochodzący z połowy XIV w. p.w. Narodzenia Świętego Jana Chrzciciela wybudowanego przez króla Kazimierza Wielkiego. Świątynia utrzymana jest w bardzo dobrym stanie, znajduje się w niej wiele obrazów Świętych rzadko spotykanych. Na szczególną uwagę zasługuje Matka Boża Lanckorońska oraz kopia obrazu „Ecce Homo” zwanego Jezusem Lanckorońskim. Półmrok Świątyni sprzyja modlitwie i refleksji. Na Lanckorońskim Rynku podziwiamy drewniane domy o rzadkiej architekturze średniowiecznej, takich domów prawie się już nie spotyka. Dobiega końca dzień dzisiejszy a wraz z nim nasze pielgrzymowanie. Wracamy do domu, serce mocniej bije z radości, że pielgrzymka się udała, pielgrzymi są zadowoleni. A ja gorąco dziękuję Panu Bogu i Matce Najświętszej, która prowadzi nas i ochrania od wszelkich nieszczęść na pielgrzymim szlaku, oraz za całokształt pielgrzymki. Teraz wiem, że są jeszcze ludzie o złotych sercach, dobrzy i życzliwi, przy ich pomocy można wiele dokonać. Uważam, że był to piękny prezent dla tych ludzi, którzy już rzadko i z trudnością wychodzą z domu.
Niech Matka Najświętsza obdarza zdrowiem i błogosławieństwem sponsorów i uczestników tej pielgrzymki.

Olcha

Sanktuarium Macierzyństwa Najświętszej Marii Panny w Dziekanowicach

Pielgrzymka Ludzi w Podeszłym Wieku