Sanktuarium Macierzyństwa Najświętszej Marii Panny w Dziekanowicach

środa, 26 grudnia 2007

Porusz sumienie...

Nawrócenie grzesznika jest większym cudem niż wskrzeszenie zmarłego. W tym ostatnim przywraca się do życia ciało przeznaczone do śmierci, w pierwszym zaś duszę przeznaczoną do życia wiecznego.
Jeśli światło nawrócenia zapali się w twym sumieniu, opłakiwał będziesz przeszłość i z tęsknotą pragnął dóbr przyszłych. Jeśli pragniesz żyć nowym życiem, opłakuj dawne grzechy.
Ból z powodu grzechów, z powodu niewdzięczności okazanej Panu, wzrastał będzie proporcjonalnie do łask, jakich ci On udzieli; wspomnienie twoich win będzie zawsze przed tobą.
Jeśli Bóg zechce powołać cię do siebie z życia nieuporządkowanego, nadejdzie moment w którym znajdziesz się sam na sam ze sobą i z wyrzutami swego sumienia.
Nie wystarczy porzucenie grzechu; koniecznym jest, abyś oczyścił sumienie z wszystkich uczuć, jakie z niego pochodzą. Nawróć się w twym sercu, które jest źródłem wszelkiego działania. Tylko głęboki i intensywny żal dokona w tobie oczyszczenia. Uczyń żywą twoją pokutę, jeśli chcesz, aby zniszczyła w tobie to wszystko, co ma związek z grzechem. Więcej słodyczy przynosi opłakiwanie swych grzechów, niż ich popełnianie.

Najtrudniejszym grzechem do uzdrowienia jest to, że nie czujemy się grzeszni. Łzy współczucia Jezusa wylane zostały nie tylko nad Łazarzem, ale nad wszystkimi, którzy mieli odrzucić zmartwychwstanie mimo Jego zapewnienia.
Żałuj za swoje grzechy, gdyż Bóg oczekuje cię z otwartymi ramionami. Tego, co ukrywasz przed światem, nie możesz ukryć przed Bogiem. Unikaj tego świata z taką samą energią, z jaką wpierw go szukałeś. Myśl o twoich grzechach niech budzi w tobie uczucia bólu i pokory, ale równocześnie zaufania w Bożą dobroć.
Skrucha, która wywołuje skrupuły, nie prowadzi do doskonałości, jeśli nie będzie połączona z pełnym miłości zaufaniem w dobroć Boga. Żal za twoje winy, bez miłości Boga, nie miałby żadnego znaczenia dla życia wiecznego. Może najpełniejszym twym nawróceniem będzie postawienie Boga w miejsce siebie, w centrum swoich zainteresowań. Oddaj się całkowicie Bogu, mój drogi, w tej resztce życia, jaka ci pozostała; nie wiesz ile jeszcze będziesz żył, a przecież może to być bardzo krótko.
Twoje nawrócenie może polegać także na przejściu od życia frywolnego, zmysłowego, bez zasad, do życia pokornego, umartwionego, uregulowanego.
Nie odkładaj nawrócenia na koniec życia; naśladowałbyś kogoś, kto ryzykuje swoimi dobrami z nadzieją, że wszystko odzyska przy ostatnim zagraniu.
Nie nadużywaj czasu, aby w dniu sądu nie zwrócił się on przeciwko tobie. Nie czekaj na czas, gdyż czas nie czeka na ciebie. Ci, których Bóg oczekuje cierpliwie, ukarani będą tym surowiej, jeśli się nie nawrócą.
Dopóki masz czas, nawróć się do Boga, który cię woła i jest gotów cię przyjąć. Jeśli zgrzeszyłeś, popraw się dziś, nie czekaj do jutra.
Nie rozpaczaj z powodu przeszłości, uczyń z niej natomiast skarb. Bóg pragnie uczynić z ciebie nowe stworzenie ze starego materiału. Z kamieni odrzuconych i niepotrzebnych, pragnie zbudować nową świątynię twego życia.
Pamiętaj, że nie ten otrzymuje dar chwały, kto rozpoczyna, ale ten, kto wytrwa do śmierci. Wielu po nawróceniu rozpoczynało dobrze, ale mało jest takich, którzy nadal trwają w tym postanowieniu. Porusz swoje sumienie. Bądź wytrwały w czynieniu dobra, gdyż nagrodzona zostanie tylko wytrwałość. Wytrwałość jest tą królową, która właśnie otrzymuje koronę chwały.

z „Ewangelizacji Wizualnej”