- Strona główna
- »
- Matczyne Królestwo
- »
- Świeccy wyznają swoją wiarę - Jan Paweł II
czwartek, 20 września 2007
Świeccy wyznają swoją wiarę
„Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie” (Mat 5, 16).
Jesteście solą ziemi!
Jesteście światłem świata!
„Powołanie bowiem chrześcijańskie jest z natury swojej również powołaniem do apostolstwa”.
Jest to centrum przepowiadania i świadczenia wiary chrześcijańskiej. Dlatego zasadniczą postawą świadka wiary jest wyznawanie wiary, którą głosi w uległości nawracającemu Duchowi Bożemu i życiu ukształtowanemu według tej mądrości Bożej. Jako świadkowie Boga nie jesteśmy dobrowolnymi właścicielami otrzymanego orędzia: jesteśmy odpowiedzialni za dar, który należy wiernie przekazywać. Z lękiem i drżeniem z powodu własnej słabości Apostoł zaufał „ukazywaniu ducha”, przekonującej sile „mocy Bożej (Kor 2, 4-5). Nie chodzi o dostosowanie Ewangelii do mądrości tego świata. Można by dzisiaj stwierdzić słowami wyrażającymi doświadczenie Pawła: analizy rzeczywistości, korzystanie z nauk społecznych, posługiwanie się statystykami, doskonalenie metod i technik organizacyjnych – które są często użytecznymi środkami i cennymi narzędziami – nie określą treści Ewangelii otrzymanej i wyznawanej. A tym bardziej nie otworzy serc na orędzie zbawienia milcząca pochwała świeckich ideologii. Apostoł nie powinien się również pozwolić uwieść domniemanej mądrości „władców tego świata” opartej na władzy, bogactwie i przyjemności, która proponując złudę ludzkiego szczęścia, w rzeczywistości prowadzi tych, którzy ulegają jej kultowi, do całkowitego zniszczenia.
Tylko Chrystus! Jego głosimy wdzięczni i pełni zachwytu. W nim jest już pełnia tego, co „przygotował Bóg tym, którzy Go miłują”. Takie orędzie Kościoła powierza wszystkim wezwanym do głoszenia, świętowania, przekazywania i przeżywania nieskończonej Miłości mądrości Bożej.
Jan Paweł II „Modlitwy i rozważania na każdy dzień roku”
Świeccy wyznają swoją wiarę - Jan Paweł II
Rozważania Jana Pawła IIŚwieccy wyznają swoją wiarę
„Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie” (Mat 5, 16).
Jesteście solą ziemi!
Jesteście światłem świata!
„Powołanie bowiem chrześcijańskie jest z natury swojej również powołaniem do apostolstwa”.
Jest to centrum przepowiadania i świadczenia wiary chrześcijańskiej. Dlatego zasadniczą postawą świadka wiary jest wyznawanie wiary, którą głosi w uległości nawracającemu Duchowi Bożemu i życiu ukształtowanemu według tej mądrości Bożej. Jako świadkowie Boga nie jesteśmy dobrowolnymi właścicielami otrzymanego orędzia: jesteśmy odpowiedzialni za dar, który należy wiernie przekazywać. Z lękiem i drżeniem z powodu własnej słabości Apostoł zaufał „ukazywaniu ducha”, przekonującej sile „mocy Bożej (Kor 2, 4-5). Nie chodzi o dostosowanie Ewangelii do mądrości tego świata. Można by dzisiaj stwierdzić słowami wyrażającymi doświadczenie Pawła: analizy rzeczywistości, korzystanie z nauk społecznych, posługiwanie się statystykami, doskonalenie metod i technik organizacyjnych – które są często użytecznymi środkami i cennymi narzędziami – nie określą treści Ewangelii otrzymanej i wyznawanej. A tym bardziej nie otworzy serc na orędzie zbawienia milcząca pochwała świeckich ideologii. Apostoł nie powinien się również pozwolić uwieść domniemanej mądrości „władców tego świata” opartej na władzy, bogactwie i przyjemności, która proponując złudę ludzkiego szczęścia, w rzeczywistości prowadzi tych, którzy ulegają jej kultowi, do całkowitego zniszczenia.
Tylko Chrystus! Jego głosimy wdzięczni i pełni zachwytu. W nim jest już pełnia tego, co „przygotował Bóg tym, którzy Go miłują”. Takie orędzie Kościoła powierza wszystkim wezwanym do głoszenia, świętowania, przekazywania i przeżywania nieskończonej Miłości mądrości Bożej.
Jan Paweł II „Modlitwy i rozważania na każdy dzień roku”