Sanktuarium Macierzyństwa Najświętszej Marii Panny w Dziekanowicach

czwartek, 20 września 2007

WIELKI KAZNODZIEJA KS. PIOTR SKARGA POWĘSKI

Piotr Skarga Powęski urodził się 2 lutego 1536 roku w Grójcu, na Mazowszu, w szlacheckiej rodzinie Michała i Anny ze Świątków. Wcześnie osierocony, wychowywał się pod opieką starszego brata, który nie szczędził wysiłku, by umożliwić mu wszechstronne wykształcenie. Piotr mając 17 lat rozpoczął naukę w Akademii Krakowskiej, którą potem kontynuował w Wilnie. W 1562 roku przyjął święcenia i objął funkcję kaznodziei w katedrze lwowskiej. Jako kaznodzieja katedry we Lwowie, zyskał szybko rozgłos dobrego mówcy. Wkrótce został też mianowany kanclerzem kapituły lwowskiej. Mimo licznych obowiązków, nie zaprzestał pracy nad swoim wykształceniem. Prowadził życie bardzo ubogie, wszystko co posiadał, rozdawał biednym. Oprócz wypełniania swoich urzędowych obowiązków w kapitule, odwiedzał chorych w szpitalach i udzielał ostatniej posługi kapłańskiej skazańcom. Piotr Skarga, od początku swojej działalności nie szczędzący wysiłków w nawracaniu heretyków, szybko przekonał się, że swoje powołanie powinien realizować w zakonie św. Ignacego, którego formacja przypominała wojskową dyscyplinę, połączoną z pogłębionymi studiami teologicznymi i filozoficznymi. Dwuletni nowicjat, obowiązujący w zakonie św. Ignacego, odbył Skarga w Rzymie. Kiedy wstępował do zakonu, przyjmował go ówczesny generał Jezuitów - św. Franciszek Borgiasz. Miało to miejsce w miesiąc po śmierci św. Stanisława Kostki, w tym samym domu zakonnym. Po ukończeniu nowicjatu powrócił do Polski.

Podczas pracy na wschodzie kraju, widział Skarga spustoszenie duchowe wywołane rosnącymi wpływami reformacji. Wobec nieustannych świętokradzkich ataków na Najświętszy Sakrament ze strony protestantów Skarga coraz mocniej okazywał swoją wielką cześć dla Eucharystii. W Wilnie założył Bractwo Najświętszego Sakramentu. Z tego powodu był obiektem częstych bezpośrednich ataków na jego osobę. Doświadczył tego m.in. w Rydze. "To miasto jakby się sprzysięgło trwać uporczywie przy swojej herezji[...] bowiem do tego doszło, że mię o mało nie przebito w kościele”. Kazania i pisma Skargi, zwalczające z olbrzymią gorliwością herezje, stawały się przyczyną wyzwisk i kłamliwych oskarżeń. Okres wileński trwał jedenaście lat, po czym ks. Skarga przybył do Krakowa, gdzie założył Bractwo Miłosierdzia oraz tzw. Bank Pobożny, który miał wyrywać biedaków z długów i lichwy. Za swoją pobożność ks. Piotr został nagrodzony. Pewnego razu gdy odprawiał Mszę Świętą przed cudownym wizerunkiem Chrystusa Ukrzyżowanego w podkrakowskiej Mogile, Chrystus Pan przemówił do niego z krzyża, a cztery lata przed swoją śmiercią, w trakcie odprawiania Mszy św. miał widzenie niezwykłego światła jaśniejącego wokół Najświętszego Sakramentu. Jak opowiadał, usłyszał wtedy głos: "Daję ci zadatek miłości mojej ku tobie. Przyjmuję cię w jedność ciała mego, abyś był częścią moją nierozdzielną. Czynie cię uczestnikiem dziedzictwa mojego".
Król Zygmunt III Waza powołał go w roku 1588 na nadwornego kaznodzieję i te obowiązki ks. Piotr Skarga wypełniał przez dwadzieścia trzy lata, najpierw w Krakowie, a później (po przeniesieniu stolicy) w Warszawie. Z tym okresem właśnie związane są jego słynne „Kazania sejmowe” głoszone dla posłów, ale adresowane do całego narodu. Nie należą one do literatury religijnej, lecz są doskonale ułożonym traktatem politycznym o przebudowie państwa polskiego. Jako katolik i patriota Piotr Skarga walczył o przywrócenie jedności religijnej w Polsce, wzmocnienie władzy królewskiej oraz usunięcie krzywd społecznych i praw niesprawiedliwych. Osiem "Kazań sejmowych" to osiem rozdziałów rozprawy politycznej o najważniejszych niedomaganiach Rzeczypospolitej, o sposobach ich przezwyciężania. Zwracał w nich uwagę na szczególną odpowiedzialność posłów katolickich za jakość stanowionego prawa.
Na początku września 1612 r. ks. Piotr Skarga zaniemógł, nie mógł już odprawiać Mszy Świętej, a jedynie codziennie przyjmował Komunię Świętą. Zmarł po przyjęciu olei św. i Komunii Świętej, w dniu 27 września 1612 r.

S.D. /Na podstawie portalu Gery.pl/